Back to basic in Vietnam

De titel zegt het al, verstand op nul en genieten van alle indrukken. Vorige week zondag begon de derde week van de 'lonely'-reis in Hanoi. Naar gezellig op het vliegveld met twee nederlandse meiden te hebben gegeten kwam ik daarna drie singaporeese leraressen tegen met wie ik een paar uur in een cafeetje heb gezeten, voordat we in de nachttrein naar Sapa stappen. Het werd de week van de vertrouwde aussies waarmee ik allereest de treinreis naar Sapa heb gedeeld. Een bed van 50 cm breed, op 1,5 meter hoog, met het licht uit en naar de wc moeten.. Did you felt off your bed mate? Haha.. M'n rechterschouder is nog blauw! Dat gymnastieken ben ik dus wel wat verleerd! 

De volgende morgen komen we om half 6 in Loi Can aan en neem ik samen met één van de australiërs een busje naar Sapa. Ik word afgezet bij Sapa sisters (een organisatie dat homestays verzorgd) en word eigenlijk meteen beladen door vietnameese vrouwen welke deze homestay zelf ook aanbieden. De blik in hun ogen deed me bijna huilen bij de vraag of ik alsjeblieft bij hun wil logeren. Iemand van Sapa sisters komt naar buiten en zegt dat ze illegaal zijn.. In tegenstelling tot vele andere vietnamezen is de engelse taal van deze vrouwen heel goed.. Ze kijken me aan en zweren dat ze dit niet zijn, maar mijn geld direct naar hun toe gaat in plaats van naar een organisatie. Estelle (franse grafische designer) staat ook te kijken en we besluiten samen met de vrouwen Mama Chu, Jo en Zu mee te gaan! Ze zijn zoooo blij en geven ons hun eigen prachtig gemaakte armbanden. Mijn reis kon al niet stuk maar dit moment zal ik nooit vergeten.

Het worden twee overgetelijke dagen waarbij we na het ontbijt er achterkomen dat we eerst 5 uren moeten lopen voordat we in hun dorp arriveren. Even afzien en doorlopen en dan komen we aan in Hong tuix.. Kinderen lopen zonder schoeisel hand in hand op straat, misschien een jaar of 3 en zwaaien alsof ze nog nooit een toerist hebben gezien. Mama Chu kookt uitgebreid voor ons en ik vraag me af hoe het kan dat Jo (32) en haar man met ons mee eten en haar drie kinderen hier niet zijn. Ondanks dat ze nog maar 9, 7 en 5 zijn kunnen ze heel goed voor zich zelf zorgen zegt ze, dus dat komt goed! Rond 7 uur is het donker en wordt ons duidelijk dat we op bed moeten.. Het bed is een heel dun matje (beetje nattig) met een klamboe en de gaten tussen de buitenmuren zo'n 5 cm, dus echt koud. Ondanks dat ik een paar keer wakker wordt slaap ik goed en zitten we half 8 buiten te wachten op het ontbijt. Twee kinderen uit de buurt van 11 jaar beginnen voor ons pannekoeken te bakken. Ik vraag of ze niet naar school hoeven, maar dit is al niet meer verplicht en daarom helpen ze mama Chu. Het meisje en de jongen hebben erg veel plezier en wetende dat ze rond hun 14e ongeveer trouwen, zou dit zomaar over 3 jaar kunnen gebeuren dus. Je kan hier ook van beide kanten met meerdere mannen en vrouwen trouwen. Dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld Thailand waar dit alleen voor de man mogelijk is. 

Toevallig is er een 3daags feest gaande ter ere van de 'groene vader' die een paar jaar geleden is overleden. We worden in traditionele kleding gehezen, de mouwen van het jasje komen tot m'n ellebogen en we lopen gezamenlijk naar het feest. Mannen, vrouwen, kinderen, het hele dorp is aanwezig. We drinken 'happy water' en om de beurt mogen we plaats nemen om buffalo met rijst te eten. De buffalo is 's ochtends geslacht en de kinderen lopen vrolijk over z'n vacht heen. Veel vrouwen komen naar me toe om te zeggen dat ik er mooi uit zie en na een paar uur zie ik vele blosjes op hun wangen. Zelfs bij de kinderen! Aan het eind van de middag brengt Jo haar man ons op z'n scooter terug naar Sapa, ook hij ruikt niet meer fris en de alcohol komt uit z'n poriën dus ik ben blij dat ik weer terug in Sapa ben. We slapen in een hostel en delen de kamer met een Joegoslavisch meisje en een gepensioneerde vrouw uit de Caribean. Ze heeft net vijf maanden een massage cursus in Thailand gedaan en dus bied ik me natuurlijk vrijwillig aan.. :) 

De volgende dag slenteren Estelle en ik door Sapa, we gaan naar de markt, kopen wat souveniers en genieten van de ongelovelijke zoete vietnameese koffie. Rond half 9 stap ik weer in de nachttrein terug naar Hanoi en slaap ik weer met drie aussies op een kamer. Dit keer geen gepensioneerden maar drie studenten aan wie ik beloof 's nachts niet naar de wc te gaan want ik slaap weer in het bovenste bed. Om half 5 arriveren we in Hanoi, phoe wat was dat vroeg! De dag ervoor laten de duitse jongens (Paule en Martin) me weten dat ze ook in Hanoi zijn, Halong Bay willen boeken en ze al een goed hostel hebben. Ik laat me rond 5 uur afzetten bij het hostel, want ze weten dat ik kom. Er ligt een jongen binnen op de grond maar ik krijg hem door te kloppen en bellen niet wakker. De buurvrouw is al druk aan het koken en rond 6 uur komt ze naar me toe. Als ze ziet dat de jongen nog slaapt pakt ze alle potten en pannen bijelkaar.. Zo die was binnen een paar seconden wakker! Hij laat me naar binnen en ik zoek gauw een cafeetje op voor ontbijt. De jongens ontmoet ik rond 10en en we slenteren de hele dag wat door de stad, op zoek naar tempels en andere bezienswaardigheden. Wat een drukte! Zoveel scooters heb ik nog nooit bijelkaar gezien. We laten ons vertellen dat er ongeveer 7 miljoen mensen in Hanoi wonen en er zijn zo'n 4 miljoen scooters. 

Het engels van de Vietnamezen is dus echt een drama, 's avonds kijken we in wat kroegjes maar wat drinken bestellen is zelfs soms al lastig.. Rond 12 ben ik van plan terug naar het hostel te gaan maar hier denken de duitsers anders over. Ze hebben een paar dagen er voor een soort van garage ontdekt waar je nog een soep kunt halen, mensen staan er gewoon voor in de rij. Ze proberen ook beide een rode peper, wat heb ik gelachen ze moesten er zelfs van huilen.. Zo pittig! 

De volgende ochtend worden we met nog 8 andere toeristen opgehaald om naar Halong Bay te vertrekken. Halong betekent neerdalende draak en is een paar jaar geleden door de UNESCO tot World Heritage uitgeroepen. We vertrekken met de boot, waar we tevens ook op slapen en bezoeken eerst één van de grotten en kayakken daarna door het prachtige gebied heen. Samen met Daisy kayakken we (helaas zonder camera) door dit inmense gebied. Ondanks de regen is het water gewoon warm. 'S avonds gaan we vissen zonder succes, volgens de schipper hoeft er niks aan de hengel en komen ze vanzelf wel.. Haha niet dus! Ik speel nog wat kaartspellen met wat mensen uit Qubeck, Engeland en Australië en slaap daarna heerlijk op de boot (ik voel de golven nog). Gister zaten we 7 uur aan het ontbijt zodat we 8 uur al op het 'lookout point' stonden om de draken te bewonderen. Rond de lunch worden we met nog een groep samen gevoegd en natuurlijk zit ik aan tafel met een Australiër die net 5 maanden in Europa is geweest.

Gisteravond ben ik al vroeg op het vliegveld, weer even lekker schrijven en rustig aan inchecken. Maar goed dat ik alvast een vlucht van Manila naar Bangkok heb geboekt op de 23ste want ze wilden zeker weten of ik wel voor 5 januari weer vertrokken ben. Vanmorgen in Puerto Princessa, Filipijnen aangekomen en door Gloria opgehaald. Het uitzicht vanuit het vliegveld was al prachtig en dat terwijl ik het opstijgen niet heb mee gekregen en net voor het landen wakker werd.

De komende 2 weken zal ik vrijwillig gaan helpen op een kindergarten in Arborlan. Nu is het tijd om wat terug te doen voor al het moois wat ik de afgelopen weken als toerist heb mogen zien. Ik ben heel benieuwd! Onze huisjes liggen aan het strand en we zijn met z'n 6en, wat is het hier mooi.

Dikke tut Titia