Me, Myself and Tha i land

Alleen op reis, ik dacht dat doe ik even maar ik moet toch wel even wennen. Van gezellig met z'n 13en naar alleen maakte dat ik in Bangkok aankwam en dacht: is dit wat ík wil? 

De eigenaar van het hostel gaf me een warm welkom en hielp me met de dingen die ik had geboekt. M'n japanse roommate probeerde een gesprek aan te gaan, maar door haar lachen en accent was het vrij lastig te verstaan en viel ik al gauw in slaap. De volgende morgen meld ik me vroeg bij de fietsverhuur en ja hoor, eigenlijk alleen maar Nederlanders! De één zeurt nog meer dan de andere, ik moet er ook wel weer om lachen. We fietsen over smalle weggetjes van hooguit een meter breed langs het water en nemen de boot terug naar de stad waar we met de metro (en de fiets) onze weg terug vinden. Bij de laatste bocht fietsen we langs het hostel waar ik verblijf en de eigenaar herkent me direct. Terug bij het hostel mag ik nog gebruik maken van alle faciliteiten en wacht ik tot een uur of 9 voordat ik naar het station loop.

De volgende dag word ik wakker in de nachttrein welke mij van Bangkok naar het noorden van Thailand (Chiang Mai) brengt. Het is een kort nachtje maar wat een prachtig uitzicht om mee wakker te worden. Ik haast me 's morgens naar het toilet en wanneer ik terug kom is m'n bed al veranderd in zitje. Onder mij blijkt een meisje (Anna) uit Parijs te hebben geslapen en we kletsen gezellig de ochtend door. Na een uur loopt er een medewerker met een telefoon in de lucht.. Blijkt mijn telefoon nog tussen de lakens te zitten, oeps.. Leermomentje! In Chiang Mai ontmoeten we nog een nederlands meisje (Mirte) met wie we 's avonds wat gaan drinken. We ontmoeten nog wat franse vriendinnen van Anna en eten spicy eten op straat. 

Het pittige eten moet ik wat aan wennen (m'n maag ook), maar ik geef het een kans om het te leren en besluit samen met Mirte de volgende ochtend een thaise kookcursus te doen. We lopen als leerlingen eerst 's ochtends naar de markt en mogen van alles proeven en ruiken. We lopen terug en beginnen de cursus met een thaise noodle, daarna onze eigen loempia, soep en tenslotte de hete curry. Bij 1 schep staat m'n tong al in de fik. Het was erg leuk om een kijkje te nemen in de thaise keuken maar ik laat het koken toch maar echt aan Wiets over, haha.

'S middags vervolg ik mijn route naar Pai. De weg er naar toe is al prachtig en daar aangekomen lijkt het een gezellig dorpje! Tijdens de busreis ontmoet ik een jongen (Tom) uit London, we eten voor een paar euro wat noodles en zoeken een vriendin van hem (Amber) uit Canada op. We besluiten een rafting tour voor de volgende dag te boeken en drinken nog wat op ons terras.

De volgende morgen worden we rond half 8 opgehaald, ontbijten we en pikken we naar 2 uur rijden Josh (uit Alaska) en Thed (onze gids) op. Wat een humor hebben die twee met elkaar.. Heerlijk! We rijden langs Gibbons (apen) en voeren ze bananen. Op die manier kunnen we de boot rustig voorbereiden zonder dat we worden lastig gevallen. Na de instructies van Thed gaan we de rivier op en maken we ons klaar voor een tocht van 6 uur. Ik heb me de hele dag suf gepeddeld, ben 1x uit het water gevallen, genoten van de natuur en vond het fantastisch. Na de lunch welke we nuttigen op een paar rotsen vraagt Thed mij de lepel terug te brengen bij iemand aan de andere kant van de rivier. Door de sterke stroming manoevreer ik me door het water en geef de man die al 35 jaar alleen met eigenlijk niks leeft in de jungle, zijn lepel terug. Ik bedank hem en zwem weer terug. Tijdens het raften laten we ons ook een paar keer vallen in het water om heerlijk te dobberen in de stroming, wat een vrij gevoel! We rijden terug naar Pai en 's avonds drink ik nog wat met Josh om de dag af te sluiten. 'Alleen' loop ik terug naar m'n huisje.. Een labraror loopt de hele weg met me mee, stopt ook wanneer ik de wifi van het resort eigenhandig even aan en uit zet en loopt terug wanneer ik de deur achter me dicht doe. Toch bijzonder! 

De volgende morgen probeer ik uit te slapen en doe ik heel rustig aan. Ik loop Pai in met m'n backpack en dropp deze alvast bij het bedrijf dat me 's avonds richting de grens van Laos brengt. Een dagje even niet zoveel doen maar lekker rondslenteren is ook wel fijn. Ik vind een plekje in een cafetje en natuurlijk zit ik toevallig weer tegenover een nederlandse vrouw. We drinken wat koffie samen en ik schrijf verder in m'n dagboek. Rond half 7 stap ik in een busje met 4 engelsen die ons naar de grens van Laos brengt. Na een rit van 6 uur waarin ik soms het gevoel heb dat we de bochten uitvliegen, komen we rond 1 uur 's nachts aan in het hostel. Om 7 uur loop ik naar het ontbijt en word ik verrast door de zonsopkomst. Een mevrouw brengt me naar de overgang van Laos waar ik in de rij sta met nog tientallen backpackers.

Vanaf de 'slowboat' schrijf ik nu dit verhaal over Thailand, een land dat ik in die paar dagen heb ervaren als een land met vele gezichten. Het is hier erg goedkoop, de mensen zijn vriendelijk en als backpacker ontmoet je snel andere mensen. 

Na bijna een week 'alleen' te zijn moet ik dus eerlijk bekennen dat ik meer moet wennen dan ik had gedacht. Na een paar dagen lukt het me om het 'alles moeten regelen - gevoel' achter me te laten en gewoon gaan met die banaan. Het onderbuik gevoel is er nog steeds maar genieten doe ik zeker! Na een paar dagen weet ik al meer over mezelf dan ik had verwacht! Nu is het tijd voor Laos en mag ik bij een Frans meisje (Lauren), woonachtig in London slapen die ik zojuist heb ontmoet op de boot. Is dat maar weer geregeld :)

Geen plannen voor Laos, gewoon genieten! Tot de volgende :) 

Dikke tút Titia