Teaching the kids at the Philipines

Waauw! Een juf wezen voor twee weken, wat vond ik het leuk! Filipijnse kinderen die erg graag engels willen leren en zelfs ík moet soms bij de vraag: 'What is this?' even nadenken..

Toen ik vorige week maandag wakker werd in m'n stapelbed (nu gelukkig het onderste bed) en naar buiten liep, kon ik me geen beter uitzicht wensen! Met 20 stappen lopen bereik ik de helder blauwe zee en zie ik vele vissersboten voorbij varen. Iedere dag om 8 uur krijgen alle vrijwilligers ontbijt van Lola (vertaald: Oma) zodat we de dag goed kunnen beginnen. Die dag krijgen we alleerst van Glory, onze coordinator les over de Filipijnen. Tine uit Noorwegen en Katrin en Carina uit Zweden zijn net als mij, zondags aangekomen en dus starten we tegelijk met het programma. We lopen door het dorp, bekijken de basisschool en leren dat:
- de Filipijnen uit 7107 eilanden bestaat
- 80% van de filipino's katholiek is en het geloof hier erg belangrijk is
- de filipijnen de langste kustlijn van de wereld heeft
- de grootste groep buitenlanders hier in Aborlan Nederlands zijn en veel grond bezitten
- de meesten filipino's werken als visser, rijst maken of kokosnoten verzamelen
- de taal die ze hier spreken Tagalog is en veel van het spaanse heeft
Omdat Ako ay si (mijn naam is) Titia niet heel lekker klinkt volgens de Filipino's maken ze er Cha van. Ik vind het helemaal prima!

De eerste week geef ik 's ochtends van 9 tot 11 in de kindergarten (groep 1/2) les, wat een schatjes! Juf Leah introduceert me als 'teacher Cha of mam (van madam) Cha' en geeft me de rode pen om sterren in de schriften te zetten bij de kinderen die mij hun opdrachten laten zien. Sommige kinderen zijn wat verlegen maar al snel beginnen ze met vragen: What's your name?, How old are you?.. Of sommige staren gewoon, voelen of ruiken.. Het is best bijzonder om als blanke (en blond en lang) hier te lopen. Ik hoor alleen maar het geklik van een camera en als die morgen ook de moeders langs komen voor de voorbereiding van de 'christmasparty', is het helemaal feest. Bij de vraag of ik ook wat wil koken die dag, geef ik eerlijk toe dat ik ondanks de afgelopen kookcursussen niet echt een ster ben en of het oké is dat ik 500 peso geef en mee help? Dat was het zeker, want nu hoefde geen één moeder meer de boodschappen te betalen. 500 peso is ongeveer 8 euro maar daar kun je hier zoveel van kopen, ongelovelijk!

Om 12 uur lunchen we met z'n allen en ook Laurens uit Nederland en Jore uit België schuiven aan. Laurens zit hier al 2 maanden en geeft ook les op de basisschool. Jore is er al een week en doet aan constructie, cement aanmaken, muren herstellen en verfen. Hard werken in de brandende zon en dus ben ik toch wel heel blij dat Glory me liever ziet les geven.

'S middags geef ik van half 2 tot 4 uur les in groep 3 (grade 1) bij juf Rida. De kinderen krijgen rekenles en ik kijk de eerste dag even mee. Ik beloof de volgende les wat voor te bereiden zodat ik ze tegelijk ook engels kan leren. Ook hier zijn de kinderen weer super lief! 20 meiden en 4 jongens zouden er iedere dag moeten zijn maar doordat ouders soms niet in gelegenheid zijn om hun kinderen 's middags weer te brengen zijn het er vaak minder. 

De eerste week zing ik vele liedjes als hoofd, schouder, knie en teen en 'the fruitsalad-song' met de kinderen van de kindergarten. We spelen buiten spelletjes en ik leer ze de letters H en K. Door filipijnse woorden met deze letters op te schrijven, daarna het te tekenen en tot slot in het engels op te schrijven, leren ze super snel! Ik hoor de hele ochtend door 'mam'?, 'mam'? en juf Leah vind het maar prachtig en maakt de ene naar de andere foto! 'S middags bij juf Rida geef ik rekenles en komen de verhaaltjes als 'Pietje ging naar de markt en kocht 26 appels, 4 gaf hij aan z'n moeder en 9 aan z'n oma, hoeveel houd Pietje nog over?' vaak voor. Er zijn een paar meisjes die al best goed engels kunnen praten en sommige geven gewoon altijd het antwoord 'yes' wanneer ik ze wat vraag. De trots op hun gezicht is af te lezen omdat ze iets in het engels terug kunnen zeggen. Tussen de lessen door zitten de juffen vaak bijelkaar voor koffie met wat lekkers. De kilo's die ik volgens mij tijdens het reizen kwijt ben geraakt krijg ik er op deze manier wel weer bij! De kinderen die ondergewicht hebben pik je er hier trouwens wel zo uit, een paar keer per week worden ze in de pauze bij elkaar gezet en krijgen ze extra eten om aan te komen. Eens per maand worden ze gewogen om te kijken of ze ook zijn gegroeid. Naast alle zoetigheid (daar houden ze hier echt van) zijn ze niet verlegen om me alles te vragen. Ze geloven niet dat ik al bijna 30 ben (you look 21), vinden het gek dat ik een vriend heb maar dat het niet m'n man is, nog gekker dat ik nog geen kinderen heb (you have to hurry, but congratulation in advance), ik veel te veel geld verdien (ze vergeten de verhouding met wat alles bij ons kost) en dat ik hier veel te kort in Tigman ben.

De dagen gaan hier snel en vrijdagmiddag besluiten we met z'n 5en naar Puerto Princessa te reizen om daar 2 nachten te blijven. Eerst nemen we de trycicle (brommer met zijspan) om op de openbare weg te komen en wachten daar op een bus. Terwijl we staan te wachten worden we aangesproken door de eigenaar van het vrijwilligershuis. We kennen hem niet maar hij biedt ons aan om in zijn gastenverblijf in Puerto Princessa te overnachten, gratis! We zijn helemaal blij en na 1,5 uur in de bus te hebben gezeten staat bij het busstation z'n vrouw ons op te wachten en brengt ons naar hun huis. Erg groot, een echte koude douche en perfect voor een paar dagen! In Tigman hebben we geen douche maar een bak water. Even wennen maar dat red zich ook wel weer. 'S avonds lopen we naar de shoppingmall, eten wat en boeken een tour voor de underground river de volgende dag.

Net als Halong Bay in Vietnam is de underground river één van de 7 natuurverschijnselen welke door Unesco is gekenmerkt. Vanaf Puerto Princessa rijden we in 1,5 uur naar de bestemming en nemen daarna nog twee keer de boot voordat we de ondergrondse rivier kunnen bezoeken! Achter in het bootje, met de dopjes in de oren om te luisteren naar de verhalen over deze grot, wanen we ons in een wereld van stilte. Het voelt als een soort mindfulness en als we de grotten na 1,5 km heen en weer varen weer uitkomen zijn we helemaal overdonderd door wat we net hebben gezien. Aan het eind van de dag kijken we nog even in het winkelcentrum om wat te eten en spelen we weer een kaartspel voor het slapen gaan. Zondag bezoeken Katrin, Tine en ik nog een markt en na de lunch gaan we rustig weer naar 'huis' om voor het avondeten, om 6 uur, weer terug te zijn.

De tweede week geef ik alleen les bij juf Rida in groep 3. Katrin en Carina en een nieuw meisje Audery uit Frankrijk willen ook graag naar de kindergarten en bij 4 juffen voel ik me wat overbodig, dus vraag ik juf Rida of ik de hele week bij haar mag blijven en dit is helemaal goed! De kids zijn door het dolle heen als ik ze dinsdags vertel dat we verjaardagshoedjes gaan maken. Ze leren toevallig die dag de circel en (one half). Ze kunnen niet wachten tot de volgende dag! Wanneer ik woensdags binnen kom, stormen ze op me af en willen direct beginnen! De vorige dag heb ik de circels al uit geknipt, dus ze moeten worden geplakt en versiert. We knippen van de restanten lange slierden en iedereen mag een paar stickers uitzoeken. Wanneer ze klaar zijn laten ze me vol trots het hoedje wel 10 keer zien.. 2 gaatjes er in en een elastiekje en nog even zingen voor m'n zusje haar 27ste verjaardag! 'S middags nemen juf Leah, Rida en Gladys ons mee naar de Estrella falls, heerlijk zwemmen in echt steen koud water en terug op de scooter, ook een prachtige tocht langs het groene landschap. 'S avonds loop ik 50 meter naar het basketbalveld waar ze iedere avond wedstrijden spelen en tot half 11 knalluide muziek draaien. Maar zo mooi.. ik zie nog een paar meisjes met hun verjaardagshoedje lopen: 'Teacher Cha, look, I'm beautiful'.. Ik smelt! Juf Rida verteld me dat ze dit veel vaker gaan doen om de verjaardag van kinderen nog specialer maken.

De volgende ochtend spreken we om 7 uur af met een paar kinderen om te basketballen, goede ochtendgymnastiek! Om 9 uur loop ik weer naar de klas maar er zijn maar een paar kinderen.. Iedereen is kerstinkopen aan het doen voor de christmasparty en een nieuwe outfit! We drinken koffie en zitten gezellig buiten. De dochter van juf Rida wil wel graag m'n nagels lakken en maakt er mooie roze kerstboompjes van. En ik vind het nog leuk ook, even wat anders dan een standaard kleur ;). 'S avonds pakken we met z'n allen 220 cadeautjes in zodat alle kinderen nog wat voor kerst krijgen. M'n heit en mem geven mij geld en Tine krijgt ook wat van haar ouders. Samen kopen we voor alle kinderen een schrift, stickers, potlood, pen, stiften, gum, lolly en een hollandse koekjesreep.

Ondanks dat het hier boven de 30 graden is, heerst hier zeker een kerstsfeer. Vanaf afgelopen dinsdag is er iedere avond tot en met kerstavond een kerstdienst. De eerste avond zijn we ook met een aantal geweest. De dienst begon om 7 uur en om kwart voor 8 kwam de dominee op z'n crocs aanlopen. Ik kon dit beeld tijdens de dienst niet vergeten maar heb aandachtig geluisterd. Zelf ben ik eigenlijk nooit te laat, maar het is hier niet netjes om te vroeg te komen. Als iemand dus zegt dat je 7 uur wordt verwacht dan ben je optijd genoeg als je rond 8 uur komt. (Philipino time). 

Gister was het dan eindelijk zover, de 'christmasparty'! Rond 9 zouden we vertrekken maar dit wordt natuurlijk 10. Met tassen vol cadeautjes lopen we naar school en gaan we alle klassen bij langs. We lezen de namen op en iedereen komt z'n pakje halen. Wooooow, mam Cha! Zo blij, volgens de juffen zijn ze hier hun hele kerstvakantie van onder de indruk! Op school eten we onder andere de spagetti die Lola voor me heeft gemaakt en beginnen we de dag met ijs. 'S middags is het tijd voor het volgende feest bij ons op het strand, de karaokebox staat aan en dus kan het feest sowieso beginnen! Alle juffen en meesters met aanhang en de vrijwilligers zijn er. We zingen, dansen en ruilen cadeaus en de directeur geeft een speech. Dan wordt er ook nog een speech van ons verwacht.. Juf Gladys: 'Cha, you will give the speech!' Haha oke.. Na 'Let it be, let it be' tijdens de karaoke gaat dit ook wel lukken! Het is een super gezellige middag en wanneer we rond 7en zitten te eten valt de stroom uit. We eten rustig verder met een kaars aan en spelen pesten tot rond 9en de lichten weer aanspringen. Iedereen gaat naar bed en Jore en ik spreken nog even de afgelopen twee weken door. Afgelopen week heeft hij een eigen hangmat van 200 meter touw en twee bamboo stokken gemaakt, super knap! Ik mocht het testen en soms even een 'tip' of extra hand geven. Leverde toch een oreo en een 'big thank you' op! Haha..

Vanmorgen zijn Tine en ik vroeg vertrokken naar El Nido. Een bustocht van in totaal 8 uren maar we zijn er! Beide wel een ander hotel maar we zien elkaar vast nog wel even. Ondanks dat het maar twee weken in Tigman waren, was het toch een apart moment om zo weg te gaan. Zo'n bijzondere ervaring als juf met hele bijzondere mensen en vooral kinderen, die ik zeker niet zal vergeten! Wat voelde ik me in m'n nopjes!

Nog 3 dagen relaxen in El Nido en dan woensdag weer terug naar Nederland! Omdat ik het veel te leuk vind om te schrijven en ik niet van boeken met een open einde hou, zeg ik nog geen doei maar nog één keer tot de volgende!

Dikke tut Titia